Protest

Protest

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Στον καιρό του Ελληνοκτόνου…

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 2010 , ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου του Β’ του Ελληνοκτόνου καταθέτει στη βουλή για ψήφισμα με συνοπτικές διαδικασίες το περίφημο πολυνομοσχέδιο του. Ένα νομοσχέδιο το οποίο θα αφορά τις εργασιακές ρυθμίσεις, τη λειτουργία των ΔΕΚΟ, τη φορολογία και θα προκαλέσει, φυσικά, την τέρψη των δανειστών μας. Πέραν των πλαφόν σε μισθούς, των ποσοστιαίων περικοπών, των ανακατατάξεων στις ΔΕΚΟ και των αλλαγών στο ΦΠΑ, το νομοσχέδιο αυτό θα φέρει σωρεία πολιτικών μυήσεων αλλά όχι αλλαγών στο κοινοβουλευτικό προσκήνιο.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έφερε τους συναδέλφους του προ τετελεσμένου γεγονότος υπό το εκβιαστικό «ή ψηφίζουμε τώρα το νομοσχέδιο ή δε θα πάρουμε την τέταρτη δόση του δανείου». Ο Γιώργος Παπανδρέου συμπλήρωσε τον εκβιασμό με το δίλλημα «ή θα σώσουμε τις θέσεις εργασίας ή θα πιεστούν οι επιχειρήσεις να απολύσουν ή ακόμα και να κλείσουν». Η πικρή αλήθεια είναι πως αμφότερες οι δηλώσεις τους είναι εντός πραγματικότητας. Η χρεωκοπία του κράτους είναι προ των πυλών, οι δανειστές μας απειλούν ως νόμιμοι τοκογλύφοι, οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, η αγορά και οι τράπεζες πάσχουν από ρευστότητα και οι προοπτικές ανάπτυξης στο μέλλον είναι ελάχιστες. Η πρακτική του ΠΑΣΟΚ να μειώσει το έλλειμμα, αυξάνοντας το χρέος, για να μεγιστοποιήσει τη δυνατότητα ανάπτυξης σε βάθος χρόνου είναι ανορθόδοξη μεν αλλά, ειρήσθω εν παρόδω, προβάλλεται ως μονόδρομος.

Που είναι, όμως, οι αντιπροτάσεις της ΑΝΤΙ-πολίτευσης; Πού είναι οι εναλλακτικοί τρόποι εξυγίανσης των δημοσιονομικών μας και εξόδου της χώρας απ’ το ΔΝΤ και απ’ την κρίση; Ποιες οικονομικές πολιτικές θα μας δώσουν την ευκαιρία να αποφύγουμε τη χρεωκοπία χωρίς να θιγούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού; Αυτά τα ερωτήματα περιμένουν απαντήσεις και δεν άκουσα να αποκρίθηκε κανείς εκ των Σαμαρά, Μπακογιάννη, Καρατζαφέρη, Παπαρήγα, Τσίπρα, Κουβέλη. Το μόνο που πράττουν είναι κριτική στην κυβερνητική πολιτική, διαφωνία με τα αναμφίβολα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται, και ένσταση στη βιασύνη ψήφισης του νομοσχεδίου. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης δεν είναι να κάνει διαπιστώσεις και να διατυπώνει προβλήματα αλλά να σχηματίζει προτάσεις και να διαμορφώνει πολιτικές που θα βοηθήσουν την κυβέρνηση επί του πρακτέου. Το πρόβλημα μπορεί να το εντοπίσει ο οποιοσδήποτε έλληνας πολίτης. Οι βουλευτές είναι αυτοί που καλούνται να το λύσουν..

Οι ψευτο-διαφωνίες κι οι δήθεν αντιπαραθέσεις των πολιτικών κομμάτων έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα. Κύριοι βουλευτές σταματήστε να φωνάζετε κι αρχίστε να πράττετε. Αφήστε το ρόλο της απλής διαμαρτυρίας στον ελληνικό λαό. Για να φτάσουμε σήμερα να μας κυβερνάει ο Στρος-Καν μαζί με τη Μέρκελ, προφανώς κάπου πάσχει η δημοκρατία κι ο κοινοβουλευτισμός μας. Δεν είναι δυνατόν να σφαδάζει οικονομικά ο ελληνικός λαός κι εσείς να σφυρίζετε κλέφτικα…