Protest

Protest

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Η γενοκτονία των μπασκετόφιλων





Χθες, ξεκίνησαν οι τελικοί του πρωταθλήματος μπάσκετ της Α1 των αντρών. Αλήθεια, το κατάλαβε κανείς; Εκτός απ' το Δημήτρη Γιαννακόπουλο εννοώ.. 

Όλη την εβδομάδα ακούω ή διαβάζω ότι πρόκειται για μια σειρά αγώνων, για ένα παιχνίδι που είναι το καλύτερο στην Ευρώπη. Έπαιζαν στην έδρα του πρωταθλητή Ελλάδας και Ευρώπης οι δύο τελευταίοι πρωταθλητές Ευρώπης. Για να είμαι ειλικρινής μου δόθηκε η εντύπωση ότι παρακολουθώ ένα ντέρμπι χαμηλής κατηγορίας με νεύρα, λίγη ένταση και καθόλου μπάσκετ. Το ντέρμπι ανόδου της Α2 Κηφισιά - Φιλαθλητικός, δηλαδή, είχε περισσότερο σασπένς απ' το χθεσινό ματς.

Για να μην σταθώ στις αγωνιστικές αναλύσεις των δημοσιογράφων - προπονητών για το πως η άμυνα του Πεδουλάκη περιόρισε το Σπανούλη κι εγκλώβισε τον Ολυμπιακό κρατώντας τον μακριά απ' τη ρακέτα ή ότι ο Λο έλειπε απ' την περιφέρεια του ΟΣΦΠ (Άντε ρε! Που το καταλάβατε;) θα αρκεστώ στα δικά μου σχόλια και παρατηρήσεις ως ενός απλού φιλάθλου κι όχι ως "ειδήμονα" του αθλήματος.

Κατ' αρχήν αυτή η σειρά αναμετρήσεων δεν είναι η καλύτερη στην Ευρώπη. Οι τελικοί της ACB είναι μακράν καλύτεροι (για να μην πω και αυτοί του Ιταλικού πρωταθλήματος). Το φάιναλ έιτ του κυπέλλου Ισπανίας το Φεβρουάριο ήταν χάρμα ιδέσθαι για το φιλοθεάμων κοινό και δικαίως συγκέντρωσε τα φώτα όλης της  μπασκετόφιλης Ευρώπης. Με το δικό μας τελικό κυπέλλου ασχολήθηκε μόνο η οπαδική μερίδα των Ελλήνων και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. 

Επίσης, δεν είναι δυνατόν μετά από τόσο κοπιαστική σεζόν λόγω των αλλαγών στο ΤΟP16 της Ευρωλίγκας να τραβάνε μέχρι τόσο αργά οι αγωνιστικές υποχρεώσεις των παιχτών σύροντας τους σε μια ανούσια σειρά πλέι οφ. Είναι ανάγκη δηλαδή ο ΟΣΦΠ να κερδίσει 3 φορές τον ΑΓΟΡ για να πάρει το εισιτήριο του τελικού; Τα πλέι οφ της Α1 κινδυνεύουν να γίνουν πιο ασήμαντα απ' αυτά της Σούπερλιγκ.
 
Και για να φτάσουμε στα του τελικού το θέαμα που προσέφεραν οι 2 ομάδες ήταν επιεικώς απαράδεκτο για το επίπεδο τους. Αναλώθηκαν σε κάτι ψευτοτσαμπουκάδες μεταξύ τους, σε γκρίνιες στους διαιτητές, σε σπρωξίματα κι από ουσία τίποτα. Ο κόσμος πήγε χθες στο ΣΕΦ για να δει μπάσκετ κι είδε ένα κλοτσοσκούφι και ένα σωρό από τσακωμούς και διαμαρτυρίες. Ενώ οι φίλαθλοι του ΟΣΦΠ στον απόηχο μιας βαριάς εντός έδρας ήττας χειροκροτούσαν την ομάδα τους, οι παίχτες κι οι παράγοντες φρόντιζαν να δυναμιτίσουν το κλίμα. Δε συντρέχει λόγος. Ας παίξουν το μπάσκετ που ξέρουν κι ας αφήσουν το ξύλο, τα νεύρα και τις φωνές για άλλους. Ότι διαφορά έχουν πρέπει να τη λύσουν εντός παρκέ κι ότι και να πουν ή να πράξουν οι πέριξ αυτών περιττεύει.

Τέλος, αυτή η ομάδα του Πεδουλάκη δεν έχει καμία σχέση με την ομαδάρα, το κόσμημα του Ομπράντοβιτς που θαύμασε όλος ο Ευρωπαϊκός αθλητισμός. Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς δίδαξε μπάσκετ, νοοτροπία νικητή χωρίς γκρίνιες και μεμψιμοιρίες, έμαθε σ' όλο τον πλανήτη το pick n roll, την άμυνα box n one και άλλα τέτοια κόλπα και πάνω απ' όλα ΈΠΑΙΞΕ μπάσκετ. Αυτός ο Παναθηναϊκός μόνο αντι-μπάσκετ ξέρει να παίζει και θυμίζει κάτι από Λιμόζ του Μάλκοβιτς. Σαφής στόχος για την ομάδα είναι να καταστρέφει το παιχνίδι του αντιπάλου κι όχι να δημιουργεί δικό της. Αποτέλεσμα αυτών είναι ένας απαίσιος πρώτος τελικός της Α1, μια απαράδεκτη σειρά προημιτελικών με τη Μπαρτσελόνα (σκότωνε το παιχνίδι της καλύτερης παραγωγικά ομάδας στη φετινή Ευρωλίγκα) και μια εμμονή μόνο με τη νίκη και το αποτέλεσμα κι όχι με την ουσία. Δε χρειάζεται κάτι τέτοιο γιατί μόνο τίτλοι δεν του λείπουν του ΠΑΟ. Eίναι μακράν η πιο επιτυχημένη ομάδα στον ελληνικό αθλητισμό.

Ας ελπίσουμε πάντως σε αυτή τη σειρά πρωταγωνιστές να είναι μόνο οι παίχτες κι όχι οι Γκόντες, οι Γιαννακόπουλοι, οι Τόμιτς κι οι διάφοροι εγκάθετοι εκτός παρκέ.