Protest

Protest

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

...Και Δικαιοσύνη για Όλους



Στην ταινία του Αλ Πατσίνο ''...And Justice for All'' ένας ηθικός δικηγόρος προσπαθεί μέσα απ' τη δουλειά του να απονείμει δικαιοσύνη. Όταν η δουλειά του έρθει σε σύγκρουση μ' αυτή του την πρόθεση θα διαπιστώσει πως η δικαιοσύνη μόνο τυφλή δεν είναι, πως η εφαρμογή της δεν είναι ίση προς όλους και θα έρθει αντιμέτωπος μ' ένα μεγάλο ηθικό δίλλημα. Αυτή η ιστορία, η κατηγορία ενός εισαγγελέα για βιασμό και η απόπειρα του να τη βγάλει καθαρή, είναι ενδεικτική της αδιαφάνειας που επικρατεί δεκαετίες τώρα στους κόλπους του δικαστικού συστήματος.

Εκτός απ' τις Η.Π.Α. αυτή η υπόνοια για τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος υπάρχει και στην ελληνική κοινωνία. Αφού διαπιστώσαμε πως η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία στη χώρα μας λειτουργούν εντελώς λανθασμένα, μήπως ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε για τη λειτουργία και της 3ης εξουσίας, της δικαστικής;

Δε θα μπω στη διαδικασία να σκεφτώ πως όλοι οι δικαστές και οι εισαγγελείς χρηματίζονται αλλά ομολογώ ότι εξεπλάγην με τη χθεσινή παραίτηση των οικονομικών εισαγγελέων Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη.

Στην επιστολή τους προς τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ζητούν την αντικατάστασή τους από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο και αναφέρουν μεταξύ άλλων:

"Παρά το γενικότερο αρνητικό κλίμα και με πλήρη επίγνωση στις ιδιάζουσες σχέσεις μεταξύ της νεοελληνικής πραγματικότητας και του εν Ελλάδι αναπτυσσόμενου οικονομικού εγκλήματος αποδεχθήκαμε ασθμένως τον διορισμό μας, εμφορούμενοι από ειλικρινή διάθεση προσφοράς και προσήλωση στο υπηρεσιακό καθήκον μας.

Δεν επιδιώξαμε να γίνουμε αρεστοί, ούτε να εξασφαλίσουμε τις ανοχές παντός είδους πολυποίκιλων οικονομικών συμφερόντων, έναντι των οποίων, η συγκρουσιακή μας πορεία, με γνώμονα πάντα τη νομιμότητα, ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.

Ήδη με σχέδιο νόμου που πρόκειται να κατατεθεί και μας κοινοποιήθηκε όλως προφασιστικά και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία, επιχειρείται η αντικατάστασή μας και η απαλλαγή από την παρουσία μας. Επειδή ουδέποτε επιδιώξαμε θέσεις και αξιώματα ως αυτοσκοπό, δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ' υπαγόρευση.

Πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε ένα άλλοθι και μια θεσμική κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους, που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στη γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος.

Γι' αυτούς τους λόγους παραιτούμαστε από τη θέση του οικονομικού εισαγγελέα
".

Οι υπό παραίτηση εισαγγελείς όταν ρωτήθηκαν από δημοσιογράφους για τις παρεμβάσεις που καταγγέλλουν, παρέπεμψαν στις υποθέσεις που ερευνούν, χωρίς να δώσουν παραπάνω στοιχεία. Μερικές από αυτές είναι:

• Δανειοδότηση κομμάτων
• Καταγγελίες για φούσκωμα του ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ
• Πρόστιμα από λαθρεμπόριο καυσίμων
• Καταγγελίες Κουσελά για λίστες φοροφυγάδων
• Μίζες εφοριακών
• Καταγγελίες για εμπλοκή του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού, με εταιρία που επένδυε σε CDS

Εκτός του ότι θεωρώ τις απαντήσεις των δύο αρμόδιων υπουργείων, Οικονομικών και Δικαιοσύνης, από άστοχες έως γελοίες, θα ήθελα πραγματικά να ακούσω περισσότερες λεπτομέρειες από τα στόματα των δύο εισαγγελέων. Πρόκειται για δύο κρατικούς λειτουργούς που είναι υπόλογοι στον ελληνικό λαό ο οποίος περιμένει απ' αυτούς πλήρη υπευθυνότητα στην άσκηση δικαιοσύνης κι όχι απλή προσωπική ευθιξία.

Αν τώρα οι παραπάνω υποθέσεις που ερευνώνται περιέχουν οικονομικές, νομικές αλλά και κοινωνικά ηθικές παραβάσεις - πράγμα που πιστεύω- είναι μάλλον προφανής ο λόγος που τους ασκήθηκαν πιέσεις και παρεμποδίστηκε το έργο τους. Είναι όλα ζητήματα στα οποία έχουν άμεση εμπλοκή οι πολιτικοί.

Εν πάση περιπτώσει έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια να καταλήγουν στη φυλακή δικαστικοί, επιχειρηματίες, μέχρι και κληρικοί όπως διαπιστώσαμε προσφάτως, αλλά κανένας πολιτικός. Τι διάολο; Όλοι αγγελούδια είναι; Μόνο ο Εφραίμ δηλαδή έχει ποινικές ευθύνες για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Αν δε δω έστω έναν πολιτικό στη φυλακή δε θα ησυχάσω..

Γιατί όπως είπε κι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: " Μια απειλή στη δικαιοσύνη οπουδήποτε, είναι μια απειλή στη δικαιοσύνη παντού. "

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Το ύστατο κονσέρτο του... Μότσαρτ

Ο Ματίας Ζίντελαρ υπήρξε ο πρώτος μεγάλος αστέρας του ποδοσφαίρου που πρωταγωνίστησε σε διαφημιστικά σποτ στο ραδιόφωνο και διαφήμισε σε αφίσες από γλυκά μέχρι πορτοφόλια...



Ο Ζίστσεκ σκόραρε δύο φορές. Ωστόσο, το γκολ του Ζίντελαρ ήταν ένα έργο τέχνης που κανείς άλλος πριν ή μετά από αυτόν δεν θα μπορέσει να αντιγράψει. Ο κόσμος στο Λονδίνο σηκώθηκε όρθιος για να το χειροκροτήσει και κάθισε ξανά μετά από 20 λεπτά . Με αυτό τον τρόπο ο Βέλγος διαιτητής που διεύθυνε τη νίκη (4-3) της Αγγλίας επί της Αυστρίας το 1932, περιέγραψε με την έξωθεν καλή μαρτυρία του το σλάλομ του Ματίας Ζίντελαρ, ο οποίος πέρασε όλη την αγγλική ομάδα. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν 54 χρόνια για να τον μιμηθεί ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

Ο θρύλος της WUNDERTEAM
Κάπως έτσι ξεκίνησε ο θρύλος της Wunderteam (σ.σ.: Βούντερτιμ), της περίφημης Εθνικής Αυστρίας που ονομάστηκε Ομάδα όνειρο και του ηγέτη της, Ματίας Ζίντελαρ (ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο πριν από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο). Τα επιτεύγματα της και ο τρόπος που αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο εκείνο το σύνολο του εξαιρετικού κόουτς Ούγκο Μάισλ, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την εποχή του Μεσοπολέμου (μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων).

Οι ιστορικοί του αθλήματος την θεωρούν ως την πρώτη επαναστατική Εθνική όλων των εποχών και την πρώτη από τις τρεις Βασίλισσες που έμειναν δίχως στέμμα (μαζί με τις Ουγγαρία 1954, Ολλανδία 1974), καθώς αποκλείστηκε στα ημιτελικά του 1934 από την διοργανώτρια και μετέπειτα κάτοχο Ιταλία του Μουσολίνι (νίκησε στον ημιτελικό με διαιτητικό έγκλημα).

Το ΟΧΙ στους Ναζί

Το στοιχείο όμως που έκανε ακόμα πιο συνταρακτική την ιστορία της Ομάδας όνειρο και ακόμα περισσότερο του αρχηγού της, ήταν η τραγική κατάληξη που είχαν ομάδα και παίκτης. Στους δικούς μας καιρούς ίσως να φαντάζουν τόσο ξένα όλα αυτά τα πιστεύω, αλλά τότε, με την Ευρώπη να είναι χιλιοβασανισμένη, η πατρίδα ήταν το νούμερο ένα ιδανικό. Τουλάχιστον για τον Ζίντελαρ ήταν. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα το 1938, αλλά και τον επόμενο χρόνο. Η Αυστρία προετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας και ήταν μάλιστα εκ των φαβορί για την κατάκτηση του. Ο Μάισλ, ο Ζίντελαρ και η υπόλοιπη παρέα όμως δεν ταξίδεψε ποτέ στο Παρίσι.

Λίγο πριν το Μουντιάλ, η Χιτλερική Γερμανία εισέβαλε στην Αυστρία και την προσάρτησε στα εδάφη της. Οπως συνέβη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, έτσι και στο ποδόσφαιρο, ανακοινώθηκε το εξής: Οποιος θέλει να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο, οφείλει να το κάνει στα γερμανικά πλαίσια και να παίζει με τα χρώματα της Γερμανίας! . Η Wunderteam έπαψε αυτομάτως να υπάρχει και η πλειονότητα των Αυστριακών διεθνών, επέλεξε να σταματήσει τη μπάλα.

Οταν ντρόπιασε τον Χίτλερ

Οι Γερμανοί όμως ήθελαν σαν τρελοί τον Ζίντελαρ. Ηξεραν πως με αυτόν στην ομάδα τους, θα είχαν ελπίδες για το Μουντιάλ. Του έταξαν τα πάντα, Χρήμα, δόξα, καταξίωση, ζωή! Ο 34χρονος τότε επιθετικός αρνήθηκε, λέγοντας πως δεν άντεχαν τα πόδια του, κάτι που εξόργισε τους κατακτητές. Με το που μπήκε το 1939, οι Γερμανοί θέλησαν να καλοπιάσουν τον αυστριακό λαό και οργάνωσαν ένα φιλικό μεταξύ της Εθνικής τους και της Wunderteam. Η συμφωνία ήταν να λήξει 1-1, ώστε άπαντες να μείνουν ευχαριστημένοι.

Ο Ζίντελαρ δεν μπορούσε να συγκρατήσει την καταπίεση που ένιωθε μέσα του. Ανοιξε το σκορ, περνώντας πέντε αντιπάλους. Αυτό τρέλανε τους Γερμανούς, στους οποίους είχε πει πως δεν άντεχε να παίζει. Επί 90 λεπτά τους έκανε ό,τι ήθελε και στο φινάλε έδωσε ασίστ στον Καρλ Σέτα που διαμόρφωσε το τελικό 2-0. Οι δυο τους πήγαν και στάθηκαν προκλητικά, γελώντας μπροστά από τους Γερμανούς επίσημους. Εκεί βρισκόταν και ο Χίτλερ που προφανώς έδωσε τη μετέπειτα... διαταγή!

Τελευταίο αντίο

Περίπου δύο μήνες αργότερα, ο Ζίντελαρ βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα του στη Βιέννη. Είπαν πως ευθυνόταν η διαρροή γκαζιού. Αυτή παραμένει μέχρι σήμερα η επίσημη αιτία θανάτου εκείνου που αποκάλεσαν Μότσαρτ, με τη μαγική εμφάνιση του κόντρα στους Ναζί να αποτελεί το ύστατο κονσέρτο του.

Στην κηδεία του παρευρέθηκαν 65.000 συμπατριώτες του που αψήφησαν την σχετική απαγόρευση. Το όνομα του έγινε σύμβολο της αντίστασης στην χώρα και η ιστορία του, μία από τις πλέον θλιβερές στον χώρο της στρογγυλής θεάς, χαράχτηκε για να διηγείται τα ιδανικά μίας άλλης εποχής.

πηγή: www.gazzetta.gr

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Οι μοιραίοι

Ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη του 2008, ένα μικρό παιδί διαπληκτίζεται λεκτικά με δυο αστυνομικούς στα Εξάρχεια. Λίγα λεπτά αργότερα το παιδί αυτό πέφτει νεκρό απ' τη σφαίρα του ενός. Ένας ηλίθιος "άνθρωπος" λοιπόν γίνεται δολοφόνος ενός παιδιού που υποτίθεται θα 'πρεπε να προστατεύει.

Η οργή του λαού που πηγάζει απ' την επιεικώς τραγική διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το μίσος μιας νέας γενιάς για το κατεστραμμένο της όραμα και το θολό της μέλλον, με αφορμή αλλά και αιτία το γεγονός αυτό καθαυτό μετατρέπονται σε μια κοινωνική εξέγερση.

Μια κοινωνική εξέγερση που κάποιοι πολιτικοί χώροι (βλ. ΠΑΣΟΚ) έσπευσαν να την καρπωθούν, μια κοινωνική εξέγερση που έμοιαζε κατ' αντιστοιχία μ' αυτή του Πολυτεχνείου, μια κοινωνική εξέγερση που δεν ξέρουμε τι κατάλοιπα άφησε. Είναι αναμφισβήτητα ένας φάρος ελπίδας για τη γενιά μας που δείχνει ότι μπορεί τα πράγματα να αλλάξουν. Πώς; Αν είμαστε όλοι ενωμένοι σα λαός.. Αλλά κυρίως αν διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε εμείς οι νέοι και μας τα στερούν οι προπάτορες μας. Γιατί οι επαναστάσεις κι οι εξεγέρσεις ξεκινούν απ' τη νεολαία.. όχι απ' τη μέση και την τρίτη ηλικία.

Τρέμω και μόνο στην ιδέα ότι αυτή η εξέγερση θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ότι εμείς θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη των γονιών μας, την απλή αποδοχή της μοίρας μας.

Δε χρειάζεται να βρεθεί ένας παράφρων μπάτσος να καταλύσει με το όπλο του τη δημοκρατία δολοφονώντας έναν ανήλικο για να ξεσηκωθούμε. Δε χρειάζεται να μπει κανένα τανκ στο Πολυτεχνείο για να αντιδράσουμε.

Η προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ δεν αρκεί ως αφορμή; Οι απολύσεις μεροκαματιάρηδων ανθρώπων και η προδιαγεγραμμένη πενία του λαού δε μας φτάνει; Η πλήρης αποσάθρωση της κοινωνίας και ο ταξικός εμφύλιος πόλεμος στον οποίο μας έχει βάλει το πολιτικό σύστημα δεν είναι λόγος εξέγερσης;

Ένα πολιτικό σύστημα το οποίο περιέχει τον 21ο αιώνα ανθρώπους που αποκαλούν όσους εκφράζουν διαφορετική άποψη μαλάκες, κομμουνιστές και φασίστες, υπουργούς που κυνηγούσαν με τσεκούρια στο δρόμο άλλους ανθρώπους κι εθνοπροδότες καρεκλολάτρεις που δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα πια για μια θέση στο Μαξίμου, για ένα ψίχουλο εξουσίας, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Στη Μερκελευόμενη ευρωκρατούμενη δημοκρατία μας, θα κάνουμε δημοψήφισμα με προκαθορισμένο αποτέλεσμα, εκλογές όποτε θέλουν οι χαρτογιακάδες και θα ζούμε όπως ακριβώς μας πουν. Αν δε δράσουμε τώρα, θα περάσουμε τριάντα χρόνια οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής παρακμής σα να 'ναι ένα κακό όνειρο. Και θα ξυπνήσουμε λίγο πριν τα γεράματα σε μια υπόγεια ταβέρνα (που θα 'λεγε κι ο Βάρναλης) και θα πούμε:

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.

Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!