Protest

Protest

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Μέλλουσα Μακεδονική Δημοκρατία της Αμερικής (Μ.Μ.Δ.Α.)

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι σε σημερινή του συνέντευξη σε σκοπιανό ιδιωτικό κανάλι ανέφερε ότι η εξ’ Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής πρόταση για να ονομαστεί η χώρα του ως «Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας» θα τεθεί σε δημοψήφισμα αν και ο ίδιος είναι κατηγορηματικά αντίθετος μ’ αυτήν την ονομασία. Δεν τον έπιασε, φυσικά, κάποια κρίση δημοκρατικότητας το Γκρούεφσκι. Απλώς, τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος είναι ευκόλως προβλέψιμα και αναμενόμενα. Η πρόταση θα καταψηφιστεί, καθώς ο εμποτισμένος με φασιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις λαός των Σκοπίων επιθυμεί μόνο την ονομασία «Μακεδονία» για το νεότευκτο κρατίδιο του.
Ο Μπάρακ Ομπάμα πρότεινε πρόσφατα την προαναφερθείσα ονομασία(«Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας») στον έλληνα πρωθυπουργό ως συμβιβαστική λύση για το σκοπιανό ζήτημα. Εννοείται, βέβαια, πως δεν ενδιαφέρει την αμερικανική κυβέρνηση η ικανοποίηση αμφοτέρων των πλευρών. Απλώς οι Η.Π.Α. επείγονται να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ των δύο χωρών για να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, μιας και θέλουν να μεταφερθεί το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στη νοτιοανατολική Ευρώπη και στην ανατολική Μεσόγειο από την Πολωνία, την Τσεχία και τη Βαλτική, όπου αρχικά προοριζόταν να εγκατασταθεί. Μάλιστα, ήδη, Ρουμάνοι, Βούλγαροι και Τούρκοι έχουν αντιδράσει θετικά σ’ αυτήν την προοπτική.
Οι σκοπιανοί, αν και απόγονοι των πρώτων σλαβικών φυλών που κατέφθασαν στην περιοχή γύρω στον 6ο μ.Χ. αιώνα, αρνούνται αυτήν τους την ταυτότητα και θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων. Ιστορικά, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται και το γνωρίζουν πολύ καλά και όλοι οι ιστορικοί και οι ιθύνοντες του κράτους τους. Είναι λογικό, όμως, οι εκάστοτε πολιτικοί ηγέτες τους να κατευθύνουν ιδεολογικά και να παραπλανήσουν ένα λαό που συνεχώς βρισκόταν σε αναζήτηση πολιτιστικής ταυτότητας. Μιας και έχουν, λοιπόν, πολιτικές διαφορές και με τους Σέρβους – με τους οποίους ταιριάζουν φυλετικά- και με τους Βούλγαρους- οι οποίοι εποίκησαν την περιοχή αυτή για πολλά χρόνια- η επιλογή της μακεδονικής ταυτότητας εξ’ αυτών ήταν ιδανική. Έτσι, οι αυτοαποκαλούμενοι ως μακεδόνες σκοπιανοί μοιάζουν ικανοποιημένοι απ’ τη γενική στήριξη των αμερικάνων στο ζήτημα της ονομασίας τους λησμονώντας ότι οι Η.Π.Α. είναι αυτές που οδήγησαν την ενωμένη Γιουγκοσλαβία στη διάλυση εξυπηρετώντας τα συμφέροντά των. Οι ίδιοι, οι οποίοι αργότερα βομβάρδισαν τη Σερβία, δημιούργησαν πέραν της Σλοβενίας , της Κροατίας , της Σερβίας ,της ΠΓΔΜ, της Βοσνίας, το Κόσσοβο, το Μαυροβούνιο, την Ερζεγοβίνη. Γέννησαν, δηλαδή, μικρά κρατίδια που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής τους - σε αντίθεση με τη μεγάλη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία του Τίτο- για να ελέγχουν πλήρως την περιοχή των Βαλκανίων. Οι σκοπιανοί, προφανώς, βολεύονται μ’ αυτήν την κατάσταση γιατί με την προστασία, την αρωγή και τον έλεγχο των αμερικάνων αισθάνονται ασφαλείς.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει αδιάλλακτη στάση ως προς τη σκοπιανή ονομασία όχι, όμως, για λόγους πατριωτισμού. Η ελληνική ιστορία είναι αυτή που είναι και κανείς δεν μπορεί ούτε να την αλλάξει ούτε να την κλέψει. Η μάχη που είναι ορθό να κερδηθεί πρέπει να είναι σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο για να ενισχύσει η χώρα μας το κύρος της διεθνώς. Όσο κι αν μας ενοχλεί, το όνομα «Μακεδονία» χρησιμοποιείται εκτενώς στις διμερείς σχέσεις των Σκοπίων με πολλά κράτη εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτό έγκειται στους λανθασμένους χειρισμούς των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων. Αργά η γρήγορα τα Σκόπια θα ενταχθούν και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ όσα βέτο κι αν ασκήσουμε. Και το πιο πιθανό είναι να ενταχθούν με μια ονομασία που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία μέσα. Εμείς δεν πρέπει να σταθούμε εκεί. Οφείλουμε να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα και να πορευθούμε τιμώντας την ιστορία μας. Ένας λαός με αλλοτριωμένη εθνική συνείδηση δεν είναι δύσκολο να μετατραπεί από Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας σε Μέλλουσα Μακεδονική Δημοκρατία της Αμερικής. Η Future Macedonian Republic of America (FU.MA.R.A.) θα συνεχίσει να αιθεροβατεί πολιτισμικά καθώς η παιδεία των υπηκόων της έχει χτιστεί με ΦΟΥΜΑΡΑ. Εμείς, ας παραμείνουμε έλληνες κι ας αφήσουμε τους άλλους να προσπαθούν να σφετεριστούν την ιστορία, τον πολιτισμό και το μεγαλείο μας.

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ… ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σαράντα τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 όπου αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, υπό την ηγεσία του Γεώργιου Παπαδόπουλου, κατέλαβαν την εξουσία και εγκαθίδρυσαν δικτατορικό πολίτευμα στη χώρα μας, το οποίο διήρκησε 7 ολόκληρα χρόνια. Μέχρι τον Ιούλιο του 1974, όπου και αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, ο ελληνικός λαός στερήθηκε τα βασικότερα δικαιώματά του. Στερήθηκε αξίες και ελευθερίες κεκτημένες με αγώνες ..Αξίες και ελευθερίες που μόνο η δημοκρατία μπορεί να προσφέρει.
Δε σκοπεύω, όμως, να αναλύσω την κατάσταση που επικράτησε αυτά τα χρόνια ούτε και να εξαίρω την αρτιότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτά, θέλω να πιστεύω πως είναι λίγο πολύ γνωστά και αυτονόητα για όλους τους Έλληνες. Με αφορμή τη σημερινή μέρα, θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου για τη δημοκρατία -ως έννοια και ως πολίτευμα- καθώς και να αποτιμήσω την ισχύ της σημερινής μορφής δημοκρατίας που επικρατεί στη χώρα μας.
Η λέξη δημοκρατία προέρχεται ετυμολογικά από τις λέξεις δήμος και κράτος που σημαίνουν λαός και δύναμη αντίστοιχα. Εκφράζουν, με άλλα λόγια, το πολίτευμα στο οποίο ο λαός έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα συμμετοχής στην εξουσία και, κατ’ επέκταση, στη λήψη αποφάσεων. Καθότι τόσοι αγώνες δόθηκαν γι’ αυτήν -με ποιο πρόσφατο αυτόν της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο- αναρωτιέμαι εάν απολαμβάνει ο ελληνικός λαός τη δημοκρατία που του αρμόζει. Φρονώ, πως όχι ˙ Κι αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί οι παρούσες μορφές δημοκρατικών πολιτευμάτων, που εφαρμόζονται σε διάφορες χώρες-συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας- διακατέχονται από έλλειψη δημοκρατικότητας και, δεύτερον, γιατί η στάση των πολιτικών παραγόντων της χώρας μας δεν είναι διόλου δημοκρατική.
Ο πρώτος λόγος είναι συνυφασμένος με το δεύτερο. Και θα εξηγήσω συνοπτικά- προς το παρόν- πως συμβαίνει αυτό. Στην Ελλάδα, το πολίτευμα είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία και ισχύει το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής – ως τώρα τουλάχιστον. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το κοινοβούλιο, η εκτελεστική εξουσία απ’ τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς και ο ρόλος του προέδρου της Δημοκρατίας είναι θεσμικός. Η τοποθέτηση μου, λοιπόν, έχει βάση στο εξής. Αυτή η μορφή διακυβέρνησης οδηγεί στην ψήφιση νομοσχεδίων, στην εφαρμογή νόμων και στην πολιτική υλοποίηση σχεδίων που εκλαμβάνει η εκάστοτε κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό, όμως, αποκλείει – κατά τη γνώμη μου- τη συμμετοχή της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων καθώς το κυβερνόν κόμμα εκλέγεται μ’ ένα ποσοστό γύρω στο 40%. Κάτι, λιγότερο δηλαδή, απ’ τους μισούς ψηφοφόρους. Όμως, η έννοια της πλειοψηφίας, στην οποία στηρίζεται η φιλοσοφία του δημοκρατικού πολιτεύματος, θεωρώ πως έτσι καταργείται. Σκοπός ενός δημοκρατικού πολιτεύματος οφείλει να είναι η εξισορρόπηση της διελκυστίνδας μεταξύ της γνώμης και της βούλησης της πλειοψηφίας και αυτής της μειοψηφίας των πολιτών. Άλλο είναι όμως εξισορρόπηση, κι άλλο ικανοποίηση 4 στους 10 πολιτών. Πρέπει, δηλαδή, να αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης έτσι ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των ικανοποιηθέντων. Προς το παρόν, αυτό δε γίνεται και γι’ αυτό ενίσταμαι με τη λειτουργία της σημερινής μορφής δημοκρατίας. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την αρωγή που παρέχουν οι έλληνες πολιτικοί στην αριστοκρατία του τόπου , αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός γίνεται απλά ένα πιόνι στη μεγάλη σκακιέρα των πολιτικών, των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών. Αυτή η πολιτική, αν και είναι αντίκτυπο του καπιταλισμού, κάθε άλλο παρά δημοκρατική στάση είναι.
Όλα όσα προανέφερα χρίζουν περισσότερης ανάλυσης. Αλλά, επειδή έγραψα ήδη αρκετά, δε θα επεκταθώ. Νομίζω, πάντως, πως ζούμε στην εποχή της κρίσης της δημοκρατίας. Δεν ζούμε βέβαια σε καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας, αλλά αλλοιωμένης, παραμορφωμένης και, κυρίως, παραστρατημένης δημοκρατίας. Δε μας στερούν το δικαίωμα να εκφράσουμε το λόγο μας αλλά δεν εισακουόμαστε κιόλας.. Δεν υφίσταται λογοκρισία του τύπου αλλά πολιτικά κατευθυνόμενη και προπαγανδιστική δημοσιογραφία.. Δεν μας απαγορεύεται η νυχτερινή κυκλοφορία αλλά δεν είναι οικονομικά εφικτή. Ένα νέο πολυτεχνείο, με διαφορετική μορφή και με συνθήματα ψωμί, παιδεία, δημοκρατία, ίσως και να χρειάζεται για να αφυπνιστεί η βρισκόμενη σε λήθαργο δημοκρατική μας συνείδηση..

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ



Ο εφιάλτης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα..Απομένει να ρυθμιστούν οι λεπτομέρειες του τρόπου λειτουργίας του μηχανισμού «στήριξης» και να αποσαφηνιστούν οι απαιτήσεις των δανειστών μας απ’ τo ελληνικό κράτος. Χθες, έγινε ξεκάθαρο πλέον δια στόματος του πρωθυπουργού-στο υπουργικό συμβούλιο- και, κυρίως, με την επιστολή του υπουργού Οικονομικών στην Ε.Ε., στην Ε.Κ.Τ. και στο Δ.Ν.Τ. ότι η Ελλάδα μετά από μια βδομάδα σκληρής και άνισης πολιτικοοικονομικής μάχης με τους διεθνείς κερδοσκόπους θα καταφύγει στο μηχανισμό «στήριξης» που εξήγγειλε πριν λίγες μέρες η Ε.Ε.
Είναι σαφές ότι τα σκαμπανεβάσματα που παρακολουθούμε να γίνονται στα spreads τις τελευταίες μέρες είναι παιχνίδια οικονομικών παραγόντων και τίποτα παραπάνω. Έτσι, ο Παπακωνσταντίνου ζήτησε απ’ τους Ρεν, Τρισέ και Στρος Καν να ξεκαθαριστεί το πλαίσιο στο οποίο καλείται να προσαρμόσει την οικονομική πολιτική της η κυβέρνηση ώστε να μας δοθεί επιτέλους το περιβόητο δάνειο. Η απάντηση; Να ληφθούν πρόσθετα μέτρα και στον ιδιωτικό τομέα. Και που είμαστε ακόμα..
Η οικονομική επιτροπή και οι παράγοντες της Ε.Ε. δεν είναι ούτε αφελείς ούτε φτωχοί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τα 40 δις € που θα δανειστούμε τα 30 δις θα προέρχονται απ’ την Ε.Ε. και τ’ άλλα 10 δις απ’ το ΔΝΤ. Το ζήτημα δεν έγκειται στην αδυναμία συγκέντρωσης άλλων 10 δις απ’ την Ε.Ε. Είναι μία ορθά μελετημένη και προγραμματισμένη κίνηση απ’ τους σχεδιαστές του δανεισμού για να οδηγήσουν την Ελλάδα στο ΔΝΤ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, όμως, τη δημιουργία αυτού του μηχανισμού και την προοπτική του διμερούς δανεισμού μας τη χαιρετίζουμε με ικανοποίηση και αισιοδοξία. Δε λέω να είμαστε απαισιόδοξοι, αλλά ρεαλιστές..Και να μην ονειροβατούμε. Δεν αποφάσισε κανείς να μας χαρίσει χρήματα για να μας «σώσει». Ούτε για κάποιο δώρο πρόκειται. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν δούρειο ίππο. Εμείς, τον εκλαμβάνουμε ως δώρο, ενώ στην ουσία κρύβει πολλούς κινδύνους. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι θα τον βάλουμε μέσα στα τείχη.
Έχοντας ως παράδειγμα τη Ρουμανία, η οποία πρόσφατα προσέφυγε στο ΔΝΤ, δε θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε αλλά να προετοιμαστούμε γι’ αυτό που θα ακολουθήσει. Για να μην υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αρκούμαι στο γεγονός ότι η χώρα μας θα κληθεί να μπει σε τροχιά αποπληθωρισμού. Επιπλέον, θα καθοριστεί πλαφόν σε κάθε είδος δημόσιας δαπάνης. Αυτά, σε γενικές γραμμές, για να κατανοήσουμε ότι το ΔΝΤ και η ΕΕ θα μας επιβάλλουν την πολιτική τους και θα μας θέσουν σε πρόγραμμα λιτότητας και παλαιότητας. Κοινώς, θα γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω..
Όλα τα παραπάνω ισχύουν για τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας στο τρέχον έτος. Εάν δεν αλλάξουν άρδην όλα τα μέχρι τώρα ισχύοντα στη λειτουργία της, πολύ σύντομα θα χρειαστούμε κι άλλο δάνειο για να τη βγάλουμε. Τότε είναι που θα εκτιναχθούν στα ύψη τα spreads. Και να δούμε ποιος θα βρεθεί τότε να μας δανείσει. Είναι καιρός να πάψουμε να ζούμε με δανεικά και να δουλέψουμε μόνοι μας για τα ξεροκόμματο. Ας σταματήσουν τα πανηγύρια για το δούρειο ίππο.. Η Τροία πιθανότατα θα καεί.. Ας ξεκινήσουμε να τη χτίζουμε από τώρα…..

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Με μηχανική υποστήριξη μεν, αλλά ζωντανοί. Μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας εξήγγειλε η Ε.Ε και έδωσε έτσι μια ανάσα σε μια χώρα που οικονομικά και πολιτικά πνέει τα λοίσθια. Για την ακρίβεια, μάλλον, έκανε κάτι άλλο. Είναι σαν να απειλούν κάποιοι τη σωματική σου ακεραιότητα κι εσύ να κουβαλάς δίπλα σου ένα νταή για φόβητρο. Μπορεί, τελικά, να μη σε πειράξει κανείς λόγω της παρουσίας του. Αν, όμως, τολμήσει και το κάνει τότε θα μπει ο νταής στη μέση να σε υπερασπιστεί- μπορεί να είναι ατυχές το παράδειγμα αλλά αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Μπαίνει, λοιπόν, ασπίδα η Ε.Ε. στην μαχόμενη με τους διεθνείς κερδοσκόπους Ελλάδα, δηλώνοντας ότι αν δε μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού της χώρας μας απ’ τις αγορές θα μας δανείσουν εκείνοι με χαμηλότερο επιτόκιο (κυμαινόμενο από 3,5-4% ή σταθερό 5%) 30 δις. € και άλλα 10 δις. με χαμηλότερο επιτόκιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αίφνης, σήμερα, ο Γενικός Δείκτης του Χ.Α.Α σημείωσε σημαντική άνοδο..
Μήπως, όμως, κι αυτό είναι ένα παιχνίδι των κερδοσκόπων; Μήπως, δηλαδή, προτάσσει δήθεν τα στήθη της η Ε.Ε. για να μειωθούν τα spreads- όπως κι έγινε άλλωστε- και να δανειστούμε απ’ τις αγορές με επιτόκιο 5,5 ή 6% αντί για 7%; Δηλαδή αν το 7% γίνει 6% είναι επιτυχία; Είναι χαμηλό επιτόκιο δανεισμού το 6%; Απ’ την άλλη, με την αναξιοπιστία που διαθέτουμε μια χαρά μας είναι.. Επίσης, μήπως σκόπευαν να αυξήσουν λίγο το τζίρο στο Χρηματιστήριο και να πουλήσουν σε ξένους επενδυτές μερικές μετοχές; Δε μπορώ να φανταστώ τι ισχύει τελικά ούτε να προβλέψω από πού θα δανειστούμε. Ούτε φυσικά αν ο δανεισμός μας θα επιφέρει κάποιο ενθαρρυντικό για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας αποτέλεσμα (σε συνδυασμό με το πρόγραμμα σταθερότητας κι ανάπτυξης της κυβέρνησης).
Στην περίπτωση που δανειστούμε απ’ τις αγορές θα είμαστε και πάλι ικανοί να διαχειριστούμε μόνοι μας τα οικονομικά μας. Εάν, όμως, δανειστούμε απ’ την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. θα είμαστε υπό συνεχή παρακολούθηση..Πως είναι τα παιδάκια που τα ελέγχει η αυστηρή μαμά τους αν διαβάσανε όλα τους τα μαθήματα; Ε, κάτι τέτοιο. Αλίμονο μας αν μας πιάσουν αδιάβαστους.. Εν τω μεταξύ, το «αμερικανο- θρεμμένο» Δ.Ν.Τ. δεν το πολυσυμπαθεί ο γράφων γιατί ακολουθεί κεϋνσιανές πρακτικές με άμεσους κινδύνους όπως υποτίμηση του νομίσματος, αύξηση του πληθωρισμού κτλ.
Τώρα, βέβαια, δεν είμαι οικονομολόγος για να ξέρω αν κρίνω σωστά, αλλά αυτή είναι η άποψη μου. Πάντως, ο Γιώργος είναι πολύ πιθανό να μη το γλιτώσει το Δ.Ν.Τ. . Ελλοχεύει ο κίνδυνος το γεμάτο πιστόλι που είχε πάνω στο τραπέζι να το στρέψει πάνω μας.. Προς το παρόν, βέβαια, τον κρατάμε στη ζωή τον ασθενή.. Στο μέλλον βλέπουμε.. Αναμένουμε εξελίξεις………….

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Στο γνωστό παραμύθι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, το οποίο προβάλλεται τελευταία στους κινηματογράφους, η Αλίκη βρίσκεται μπλεγμένη σε μια αλλόκοτη κατάσταση όπου διάφορα παράξενα συμβαίνουν γύρω της κι εκείνη νομίζει πως είναι όνειρο. Στην Ελλάδα όμως εμείς ζούμε το δικό μας παραμύθι. Αν αντιστοιχίσουμε δε την Αλίκη με το Γιώργο Παπανδρέου, τον Τρελοκαπελά με το Σαρκοζί, την Κόκκινη Βασίλισσα με τη Μέρκελ και το Δρακοτρομάρα με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας έχουμε έτοιμο το δικό μας παραμύθι. Θα μπορούσαν να είναι κάπως έτσι τα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν είναι, μιας και ο πρωθυπουργός δεν έχει στα χέρια του το ξυραφόσπαθο..
Η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι ζοφερή..Θα προσπαθήσω, λοιπόν, σε λίγες γραμμές να αποτυπώσω την κατάσταση που επικρατεί τις γιορτινές αυτές μέρες. Ο Παπανδρέου έχει αναλάβει εδώ και 6 μήνες τη διακυβέρνηση της χώρας κι έχει να διεκπεραιώσει ζητήματα που ούτε ο ίδιος φανταζόταν πόσο σημαντικά και πόσο αδιέξοδα είναι. Εν προκειμένω, καλείται να μειώσει το χρέος, να περιορίσει το έλλειμμα, να ρευστοποιήσει τις αγορές και να προβεί ακόμα σε μια σωρεία δαπανών. Πρέπει να βρεθούν, δηλαδή, επιπλέον πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, να καταβληθούν επιδόματα ανεργίας, να αγοραστεί πολεμικός εξοπλισμός για να ενισχυθεί η άμυνα κι η ασφάλεια της χώρας (εδώ γελάμε), να γίνουν νέα δημόσια έργα (επέκταση μετρό, τροποποιήσεις εθνικών οδικών αρτηριών κτλ.), να γίνουν αναβαθμίσεις στον τομέα της υγείας και της παιδείας και να ενισχυθεί το πρόγραμμα «Καλλικράτης» που έχει σχεδιάσει το Υπουργείο Εσωτερικών.
Πως προσπαθεί να το επιτύχει μέχρι στιγμής αυτό ο πρωθυπουργός; Με σπασμωδικές κινήσεις, με δήθεν απειλές (ΔΝΤ), και με συνεχείς εκκλήσεις για πτώση των spread στην Ε.Ε. Δεν πρόκειται να επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα αυτή η στάση, όπως δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο τα πρωτοφανώς σκληρά οικονομικά μέτρα που πήρε. Θα αποκομίσει 4,8 δις € τη στιγμή που η χρηματιστηριακή εταιρεία Ακρόπολις χρωστάει 5,5 δις €. Δε θα σταθώ εκεί, όμως, αλλά στο γεγονός ότι αφαιμάσσοντας τον απλό Έλληνα μισθωτό, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δυσκολέψει τη ζωή των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων και να μειώσει το βιοτικό επίπεδο της χώρας. Άλλωστε, σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μία χώρα με ανύπαρκτη βιομηχανία-που δηλαδή ούτε παράγει τίποτα για να τονώσει την οικονομία της ούτε προσφέρει θέσεις εργασίας στο λαό- οφείλει να έχει άλλες αξιώσεις για τη λύση του δημοσιονομικού προβλήματος απ’ την αύξηση του Φ.Π.Α. και την πάταξη της φοροδιαφυγής. Δε λέω, το τελευταίο –αν λειτουργήσει σωστά- καλό θα μας κάνει.
Σε όλη αυτή την ιστορία, η οποία διαδραματίζεται στη χώρα των θυμάτων, το ρόλο των θυτών ενσαρκώνουν πολιτική ηγεσία και απανταχού κερδοσκόποι και το ρόλο των θυμάτων οι Έλληνες πολίτες.. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, σε ένα happy end…………………….