Protest

Protest

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Ανατομία ενός εγκλήματος

Χθες απεβίωσαν δύο νεαροί αστυνομικοί, ο Γεώργιος Σκυλογιάννης και ο Ιωάννης Ευαγγελινέλης, καθώς είχαν τραυματιστεί εν ώρα καθήκοντος. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από αυτό το γεγονός. Όλα τα υπόλοιπα ωχριούν μπροστά στη δολοφονία δύο νέων παιδιών που προστάτευαν όλους εμάς. Αφού εκφράσω τη βαθιά μου λύπη για το χαμό των δύο αστυνομικών, θα ήθελα με αφορμή το τραγικό αυτό συμβάν να προσπαθήσω να αναλύσω τη σχέση της ελληνικής κοινωνίας με την Ελληνική Αστυνομία και την αντιμετώπιση που έχει η Πολιτεία απέναντι της.

Έχοντας μια απλή και ξεκάθαρη αίσθηση της πραγματικότητας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας συνταράχθηκε απ’ το τραγικό αυτό γεγονός και το καταδικάζει. Αυτό δε σημαίνει, όμως, πως είναι και το κύριο θέμα συζήτησης της ημέρας. Αναρωτιέμαι αν είχε σκοτωθεί ένας απλός πολίτης, έλληνας ή μετανάστης, ποιες θα ήταν οι διαστάσεις που θα είχε πάρει το ζήτημα. Σίγουρα, η κοινωνική κατακραυγή θα ήταν μεγαλύτερη και θα είχαν στηθεί λαϊκά δικαστήρια για τους θύτες, αλλά και για την ανήμπορη να προστατεύσει τους πολίτες και απούσα -όπως τη χαρακτηρίζουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις- ΕΛ.ΑΣ. Ο ρόλος της Ελληνικής Αστυνομίας είναι να προστατεύει τους πολίτες και αυτό ουσιαστικά πράττει. Οι Έλληνες αστυνομικοί δεν είναι ούτε δολοφόνοι, ούτε εγκληματίες. Γιατί όμως όλοι θεωρούν αυτονόητο ότι οι αστυνομικοί πρέπει να είναι μόνο δέκτες βίας και να μην ασκούν κι οι ίδιοι; Όταν σε μια καταδίωξη είναι υποχρεωμένοι να κάνουν χρήση του όπλου μόνο όταν είναι σε άμυνα (όταν έχουν ήδη πυροβοληθεί δηλαδή!) είναι δεδομένο πως μόνο πομποί βίας δεν είναι. Όταν σε μια πορεία πρέπει να σχηματίσουν κλοιό τα ΜΑΤ και να προστατεύσουν ένα κτήριο, να δεχτούν ρίψη πετρών και μολότοφ, και απαντήσουν - κατόπιν εντολής -με δακρυγόνα ή χτυπήσουν με τα γκλοπ, δε σημαίνει πως ζούμε σ’ ένα αστυνομικό κράτος. Οι αστυνομικοί ανέκαθεν λειτουργούσαν βάσει εντολών ανωτέρων και δε νομίζω να απολαμβάνουν ή να ηδονίζονται με τη χρήση βίας. Δεν ξέρω κανέναν αστυνομικό που να ξυπνάει το πρωί και να σκέφτεται να δείρει έναν έλληνα πολίτη. Αντιθέτως, ξέρω αστυνομικούς που μπήκαν στο σώμα για να εξασφαλίσουν έναν αξιοπρεπή μισθό διαβίωσης, αστυνομικούς που εκτελούν πιστά το καθήκον τους, αστυνομικούς που θέτουν τη ζωή τους καθημερινά σε κίνδυνο με σκοπό να υπηρετήσουν την ασφάλεια μας. Οι Έλληνες αστυνομικοί του 2011 δεν είναι οι αστυνόμοι της χούντας των συνταγματαρχών και των βασανιστηρίων της δικτατορίας. Δεν είναι ούτε εθνοφρουρά της κυβέρνησης ούτε χαφιέδες της εξουσίας. Είναι παιδιά της γενιάς μας και συμμαθητές στα σχολεία πριν μερικά χρόνια.

Συμφωνώ πως η αστυνομία είναι σύμβολο της εξουσίας και της βίας της, συνυφασμένο με χαλεπούς καιρούς, μα τα πράγματα έχουν αλλάξει πλέον και όλοι πρέπει να αποβάλλουμε αυτές τις προκαταλήψεις. Είναι καιρός να πάψουμε να είμαστε πολέμιοι του συμβόλου της βίας της εξουσίας και να τα βάλουμε με την ίδια την εξουσία. Η ίδια η εξουσία αντιμετωπίζει την αστυνομία ως κάτι διαφορετικό θέλοντας να διατηρήσει αυτή την αποστροφή που έχει η κοινωνία για το επάγγελμα του αστυνομικού. Όμως, παρ’ όλες τις ιδιαιτερότητες του, το επάγγελμα του αστυνομικού παραμένει ένα επάγγελμα. Οι αστυνομικοί πληρώνουν φόρους, κόπηκαν και οι δικοί τους μισθοί και, γενικά, βιώνουν τα προβλήματα που βιώνουμε όλοι μας σήμερα. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι έχουν να καταπολεμήσουν και την συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, φαινόμενο που δεν προτίθεμαι σήμερα να αναλύσω. Μέσα σ’ όλη αυτή τη ζούγκλα που λέγεται ελληνική κοινωνία, λοιπόν, οι μισοί Έλληνες αστυνομικοί φυλάνε πολιτικούς και VIPs, γενικότερα. Αφού, λοιπόν οι αρμόδιοι δεν αποφασίζουν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα στη λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ. , ας φροντίσουμε εμείς να είμαστε δίπλα στους άλλους μισούς, τους ανθρώπους που πολεμούν το καθημερινό έγκλημα κάθε μορφής. Αυτή η πόλωση των «κακών» αστυνομικών και των «κακών» αριστερών πρέπει να παρέλθει, καθώς κάποιοι φορείς (πχ. Δημοσιογράφοι) τη συντηρούν εσκεμμένα. Δε χωρίζεται η ελληνική κοινωνία σε μπάτσους και αναρχικούς αλλά σε λαό και εξουσία. Ας το ξεδιαλύνουμε αυτό όσο το δυνατόν συντομότερα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου