Ένοχος

Με λένε Αχμέτ και ζω στην Ελλάδα. Για πόσο καιρό ακόμα δεν ξέρω... Είμαι μετανάστης απ' το Αφγανιστάν.. Ή απ' το Μπαγκλαντές.. Ή απ' το Πακιστάν.. Μικρή σημασία έχει καθώς όλοι με βλέπουν μαύρο.

Στη χώρα μου έχει πόλεμο και δε μπορούσα να ζήσω. Έφυγα όχι για να βρω καλύτερη τύχη αλλά για να κερδίζω μια ευκαιρία να ζήσω.

Στην Τουρκία ήταν επικίνδυνο να μείνω, στην Ευρώπη είναι αδύνατον να πάω. Κι εκεί ανεπιθύμητος είμαι. Και βρέθηκα στην Ελλάδα. Μόνος μου, καθώς οι λίγοι φίλοι μου πνίγηκαν στο δρόμο για εδώ.

Κι εδώ παλεύω κάθε μέρα για να βρω κάτι να φάω κι ένα μέρος για να κοιμηθώ. Αλλά κι εδώ, με φοβόνται. Δε γεννήθηκα ούτε κλέφτης, ούτε βιαστής, ούτε δολοφόνος. Κι όμως, με φοβόνται. 

Κάποιοι με λυπόνται μα οι πιο πολλοί ενοχλούνται απ' την παρουσία μου. Δε νιώθω παρείσακτος σε μια ξένη χώρα, αλλά άχρηστος και περιττός οπουδήποτε στη Γη.

Και τώρα με μαζεύουν μαζί με άλλους σε στρατόπεδα. Είναι επικίνδυνο λέει να ζούμε ελεύθεροι. Και τώρα εγώ φοβάμαι περισσότερο αυτούς που με φοβόνται. Φοβάμαι πως αν με διώξουν όπου και να πάω πάλι πρόβλημα θα είμαι.

Και νιώθω ένοχος. Ένοχος που γεννήθηκα. Ένοχος που υπάρχω. Ένοχος που δε θέλω να πάψω να ζω.