Ο Γιώργος της Αραβίας

Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας ο Παπανδρέου συμφώνησε με την εταιρεία QIA του Κατάρ για παραχώρηση έως και του 30% του χώρου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό με σκοπό την επένδυση και την εκμετάλλευση του. Οι Άραβες σεΐχηδες επιθυμούν να ξοδέψουν τα περισσευούμενα πετροδολάρια τους στην κατασκευή ξενοδοχείου, πλωτού καζίνο, ιδιωτικού αεροδρομίου και μαρίνας πολυτελών θαλαμηγών˙ ένα μικρό Ντουμπάι δηλαδή. Η κίνηση αυτή του πρωθυπουργού είναι ορθή, μιας και θα αναβαθμιστεί ο επί μια δεκαετία ανεκμετάλλευτος χώρος του Ελληνικού, καθώς και η γενική του πρόθεση να δώσει οικονομικά κίνητρα σε ξένους επενδυτές.

Ωστόσο, το ζήτημα είναι πόσο μπορούν να προσφέρουν οι επενδύσεις του όποιου μεγιστάνα στην ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Ναι μεν θα γίνουν ορισμένα δημόσια έργα τα οποία δεν ήταν εφικτά λόγω περιορισμένων δημοσίων δαπανών, η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, όμως, είναι κάτι που απαιτεί πολύ περισσότερες ενέργειες. Τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις μας δεν εκμεταλλεύτηκαν το μονοπώλιο του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ και αυτοί οι οργανισμοί αντί να παράγουν υπερκέρδη καταχρεώθηκαν και, εν τέλει, ιδιωτικοποιήθηκαν. Οι υπερχρεωμένες κρατικές επιχειρήσεις εξυγιάνθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα από όταν έγιναν ιδιωτικές(βλ. ΟΑ) κι έτσι τα κέρδη τους απολαμβάνουν πλέον επιχειρηματίες. Αν λάβουμε υπόψη και τις τράπεζες(Εθνική, Αγροτική), αλλά και το λιμάνι, οι μετοχές και οι αξιοποίηση των οποίων πέρασαν σε χέρια ιδιωτών, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι πηγές εσόδων του ελληνικού κράτους στερεύουν. Μένουν, ενταύθα, μόνο τα κρατικά ακίνητα τα οποία όσο και να τα εκμεταλλευτούμε δε λύνουν το πρόβλημα. Απλώς το παρατείνουν. Σε ορίζοντα εικοσαετίας, το κράτος δε μοιάζει ικανό να αλλάξει την παρούσα κατάσταση και να επαναφέρει ένα κρατικοκεντρικό οικονομικό σύστημα. Επομένως, το καπιταλιστικό σύστημα θα εδραιωθεί για τα καλά στην Ελλάδα και οι κύριοι εκφραστές του θα παίζουν ανενόχλητοι τα οικονομικά τους παιχνίδια στην πλάτη της Ψωροκώσταινας, έχοντας από τη μία έναν εξουδετερωμένο αντίπαλο-το ελληνικό κράτος- και από την άλλη μερικά ανήμπορα πιόνια- τους έλληνες πολίτες.

Επίσης, κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να στηρίζουμε μεγάλο μέρος των εσόδων μας στην τουριστική βιομηχανία και να επεκτείνουμε τις οικονομικές μας δραστηριότητες ενισχύοντας τις εξαγωγές, το εμπόριο και, φυσικά, δημιουργώντας βιομηχανία. Υπάρχουν αγορές που μπορούμε να στοχεύσουμε πια˙ στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας βρισκόμαστε. Η παρούσα στιγμή, βεβαίως, είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη και φοβάμαι ότι ο Παπακωνσταντίνου θα προσπαθεί για πολύ καιρό ακόμα να βάλει χρήματα στην πραγματική οικονομία. Και άντε τώρα να βρεις άλλους άραβες.