Άσυλο ανιάτων

Με αφορμή το περιστατικό στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας όπου κάποιοι κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στο νομπελίστα καθηγητή Τζέιμς Γουάτσον, θα ήθελα να θίξω το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου.

Όσον αφορά το συγκεκριμένο συμβάν, τα σχόλια μου κινούνται σε τρεις βασικούς άξονες. Πρώτα απ’ όλα, αφού κατακρίνω το περιστατικό, θα ήθελα να υπερτονίσω ότι οποιαδήποτε μορφή βίας είναι κατακριτέα, δε συνάδει με την ακαδημαϊκή ταυτότητα του πανεπιστημίου και αντιτίθεται στην ελευθερία της άποψης και του λόγου, που είναι θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας. Επίσης, έχω μεγάλη περιέργεια να κατανοήσω γιατί τα ΜΜΕ ονομάζουν τους κουκουλοφόρους αντιεξουσιαστές. Το έγραφαν στο κούτελο τους ή μήπως την ώρα της επίθεσης βροντοφώναζαν «Είμαστε αντιεξουσιαστές»; Η φιλοσοφία των αντιεξουσιαστών είναι ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και οι ίδιοι πιστεύουν σε μια ελεύθερη, χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις, κοινωνία. Δε νομίζω, λοιπόν, πως ο Γουάτσον εκφράζει κάποια μορφή εξουσίας και μου φαίνεται παράλογο να είχε στοχοποιηθεί. Τέλος, η υπουργός Παιδείας άρχισε τα μεγάλα λόγια και τις βαριές κουβέντες περί φασισμού – όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις – και είπε πως «Οι περιστάσεις απαιτούν έμπρακτη και ευρεία συναίνεση για ριζικές και εκ βάθρων αλλαγές». Τι εννοεί μ’ αυτό; Ότι κρίνει σκόπιμο να καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο αλλά προς το παρόν δεν τολμάει;

Είναι προφανές και αυτονόητο για όλους τους φοιτητές, αλλά και την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, πως το ακαδημαϊκό άσυλο ισχύει για να προστατεύεται η ελεύθερη και ανεμπόδιστη διακίνηση των ιδεών. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ύπαρξη του ασύλου έχει επιτρέψει τη δημιουργία καταστροφών, τη διακίνηση ναρκωτικών αλλά και την όποιας μορφής μικροεγκληματικότητα είναι αδιαμφισβήτητο. Αυτό όμως δε συνεπικουρεί το έγκλημα σε καμία περίπτωση καθώς κανένα πανεπιστήμιο δε λειτουργεί σα γιάφκα αλλά σα χώρος ακαδημαϊκής έκφρασης. Οι χασισοφυτείες που καλλιεργούνταν σε πανεπιστήμιο στην Κρήτη πριν μερικά χρόνια, οι μετανάστες που έκαναν κατάληψη στη Νομική πριν λίγο καιρό για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, και κάποιοι κουκουλοφόροι που ρίχνουν μολότοφ στις πορείες και μετά μπαίνουν στις σχολές για να διαφύγουν τη σύλληψη, δεν είναι ο κανόνας αλλά μεμονωμένες εξαιρέσεις. Κάποιοι, ναι, εκμεταλλεύονται το πανεπιστημιακό άσυλο και βλάπτουν την ισχύ και την εικόνα του. Δεν προέρχονται, όμως, από το φοιτητικό κίνημα.

Τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν τα κανάλια. Θέλουν να εμποτίσουν τον ελληνικό λαό με την ιδέα πως το πανεπιστημιακό άσυλο είναι πλέον άχρηστο αλλά και επικίνδυνο και συνάμα παράνομο. Δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά. Η νομική φύση του ασύλου, εξάλλου, προβλέπει παρέμβαση της αστυνομίας σε ειδικές περιπτώσεις όπου υπάρχει ανάγκη και βάλλεται η ασφάλεια των φοιτητών. Δεν κρίνεται, όμως, σε καμία περίπτωση σκόπιμο να αρθεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Σύμφωνα με το σκεπτικό της υπουργού και των δημοσιογράφων, για να αποφευχθούν φαινόμενα όπως αυτό στο πανεπιστήμιο της Πάτρας θα πρέπει να υπάρχει αστυνόμευση μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου. Σε ποιο λογικό νου στέκει, όμως, αυτό; Το πανεπιστήμιο δεν είναι ούτε φυλακή ούτε καμιά ιδιωτική τράπεζα για να χρειάζεται φρούρηση. Το φρουρούν οι φοιτητές και ξέρουν καλά να απομονώσουν όσους αντιβαίνουν στις αληθινές αρχές στις οποίες βασίζεται το άσυλο και η δημοκρατία.