Ο Υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος απέστειλε σήμερα στους κοινωνικούς εταίρους Προεδρικό Διάταγμα που καθορίζει τις εργασιακές ρυθμίσεις στους τομείς των αμοιβών, των αποζημιώσεων και των κοινωνικών ασφαλίσεων. Ήταν εμφανώς συντετριμμένος και η ευαίσθητη καρδούλα του είχε ολοκληρωτικά ραγίσει καθώς αναγκαζόταν να στερήσει απ’ τους πολυαγαπημένους τους εργαζόμενους σημαντικά δικαιώματα τους. Μαζικές απολύσεις, μειώσεις αποζημιώσεων και προσφορά στους νέους εργαζόμενους του 80% του βασικού μισθού(!) με την είσοδο τους στην αγορά εργασίας περιλαμβάνει το υπουργικό μενού ˙ Αυτό θα πει πλούτος. Εδώ δε μιλάμε για αμοιβή, μιλάμε για δωροδοκία.
Όταν τα ποσοστά ανεργίας εκτινάσσονται στα ύψη πως μπορούμε να συζητάμε για είσοδο στην αγορά εργασίας ενός νέου κάτω των 25 ετών; Όταν μισθοί μεγαλύτεροι του βασικού δεν αρκούν για να καλύψουν πρωτογενείς ανάγκες πως μιλάμε για έλληνες εργαζόμενους κι όχι για έλληνες δουλοπάροικους; Όταν εξαγγέλλεται εργασιακός «μεσαίωνας» πως γίνεται να έχουμε υπουργείο εργασίας κι όχι υπουργείο μεσαιωνικών επαγγελμάτων; Στο μεσαίωνα απ’ όσο ξέρω πολλοί επαγγελματικοί κλάδοι ήταν δεδομένοι και, ανεξαρτήτως του αν θίγονταν τα συμφέροντα ή τα δικαιώματα τους, παρείχαν εργασία στο λαό. Όσοι είχαν πρόβλημα με τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό δήλωναν πίστη κι υπακοή στο βασιλιά και γίνονταν επαγγελματίες πολεμιστές. Αυτό είναι μήπως το ζητούμενο; Να γίνουμε σταυροφόροι ιππότες που υπηρετούμε τον κοινοβουλευτικό στρατό για να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην;
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης μία χώρα με κατακερματισμένη και ασθενούσα οικονομία αποκλείεται να την ανασυγκροτήσει προσβάλλοντας λαϊκά εργασιακά δικαιώματα και μειώνοντας δραστικά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της. Είναι πασιφανές ότι θα υπάρχει έλλειψη ρευστού, ότι η αγορά θα παγώσει, οι επενδύσεις θα μειωθούν κι προσφορά με τη ζήτηση θα εξισωθούν σ’ ένα σημείο πολύ χαμηλότερο του κανονικού. Στο καπιταλιστικό σύστημα ο πλούτος βρίσκεται στα χέρια των κεφαλαιούχων κι όχι των απλών μισθωτών. Επιχειρηματίες, εφοπλιστές, βιομήχανοι και ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ είναι αυτοί που πρέπει να θιγούν κάποια στιγμή από πλευράς συμφερόντων. Δε νοείται να βρίσκονται στην δίνη της οικονομικής ύφεσης μονίμως οι Πληβείοι και οι Πατρίκιοι να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμια τους. Ο αυτοκράτορας Παπανδρέου και οι συγκλητικοί του οφείλουν να φροντίσουν να αλλάξει αυτό.
Όσο για τη στάση του Λοβέρδου; Φενάκη. Φράσεις και δηλώσεις πίκρας, στεναχώριας και απογοήτευσης για το δύσκολο έργο της αντιλαϊκής πολιτικής που του έλαχε δε χωρούν στο λεξιλόγιο του. Ο υπουργός εργασίας της Ναζιστικής κυβέρνησης, Franz Seldte, ήταν περισσότερο σοσιαλιστής στην πράξη απ’ ότι ο Λοβέρδος. Εάν, λοιπόν, όλη αυτή η πολιτική που ασκεί τον εκφράζει να το παραδεχτεί δημόσια να τελειώνουμε. Μην παραμυθιαζόμαστε και μεταξύ μας. Εάν πάλι όλα αυτά που λέει τα πιστεύει, τότε δεν έχει παρά να παραιτηθεί μιας και αδυνατεί να φέρει σε πέρας αυτό που του ανατέθηκε. Έχει ήδη καταντήσει γραφικός ο υπουργός ανεργίας. Σε λίγο καιρό, σχεδόν όλοι Έλληνες θα καθόμαστε.. Κι όσοι είναι τυχεροί και δουλεύουν, θα σκοτώνονται για μια χούφτα δολάρια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου