Οι Έλληνες πολιτικοί αντιμετωπίζουν την κομματική πολιτική ως ένα παιδικό παιχνίδι.. Όποιος δεν παίζει σωστά τον βγάζουμε εκτός παιχνιδιού και κάθεται και παρακολουθεί. Ή μάλλον, πιο εύστοχα, ως μια στρατιωτική ιεραρχία όπου όποιος δεν ακολουθεί πιστά της άνωθεν προερχόμενες εντολές και δεν πειθαρχεί, υφίσταται κυρώσεις. Σ’ ένα τέτοιο πολιτικό(;) λάθος υπέπεσε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς θέτοντας τη Ντόρα Μπακογιάννη εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Με τέτοια λάθη και τέτοιες κινήσεις όχι εκλογές δεν κερδίζει αλλά φροντίζει για τη μακροημέρευση της δυναστείας των Παπανδρέου. Γιατί, κακά τα ψέματα, η Μπακογιάννη είναι ένα δυναμικό στέλεχος και θα συμπαρασύρει στην επόμενη πολιτική της κίνηση τη μερίδα των μητσοτακικών φίλων του κόμματος.
Αυτό βέβαια είναι πρόβλημα των νεοδημοκρατών που επιθυμούν επαναφορά του κόμματός τους στην εξουσία. Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι την πολυφωνία, το διάλογο και τη δημοκρατία για τα οποία μας έχουν ζαλίσει οι τριακόσιοι είναι οι πρώτοι που δεν τα ασπάζονται και δεν πράττουν με βάση αυτά.
Αντίστοιχη κίνηση έκανε και ο Παπανδρέου με τη διαγραφή των τριών βουλευτών του και την αίτηση του για παράδοση των εδρών τους (αυτός μάλλον κάθε φορά που ακούει τη λέξη «παρών» ταράζεται και τρομάζει). Γέρος της δημοκρατίας, λοιπόν, ο παππούς του -στον οποίο τόσο συχνά αναφέρεται – νέος που την καταλύει αυτός. Η διαφωνία εντάσσεται στα πλαίσια της δημοκρατίας, όπως και ο σεβασμός για τη γνώμη του άλλου. Όταν τον διαφωνούντα τον θεωρείς αντιφρονούντα δεν έχεις ξεκάθαρη αίσθηση του τι είναι δημοκρατία. Επειδή καλύπτεσαι απ’ το σύνταγμα κι επομένως λειτουργείς μέσα σε συνθήκες νομιμότητας δε σημαίνει ότι δεν καταλύεις τη δημοκρατία. Όταν ψηφίζεις τους νόμους που σου αρέσουν και τους εφαρμόζεις κατά το δοκούν δε λέγεσαι δημοκράτης αλλά κατ’ επίφαση δημοκράτης.
Η δημοκρατία των τριακοσίων με την δημοκρατία που χρειάζεται η χώρα μας διαφέρουν πάρα πολύ. Είναι διαφορετικό να αντιπολιτεύεσαι γιατί έχεις ουσιαστικές διαφωνίες με την κυβέρνηση και να κάνεις αντιπροτάσεις από το να διαφωνείς μόνο για μικροκομματικές σκοπιμότητες κρυφοκοιτάζοντας στην κάλπη των επόμενων εθνικών εκλογών. Επίσης, είναι διαφορετικό να διαφωνείς με τη στάση του κόμματος σου ή την πολιτική του πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα από το να διαφωνείς για να δημιουργήσεις κομματική ρήξη.
Όπως και να χει το πράγμα η δημοκρατία των πολιτικών μας, μας οδήγησε εδώ που είμαστε τώρα. Τέτοιες κινήσεις σας εκθέτουν κύριοι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων. Παρ’ όλα αυτά, ο Παπανδρέου διατηρεί ακόμα την ψήφο εμπιστοσύνης των Ελλήνων. Όσο για το Σαμαρά.. αποχαιρέτα την, την εξουσία που χάνεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου