Ημέρες Μαΐου

Ο Μάιος, ο ωραιότερος μήνας της άνοιξης, ο προπομπός του καλοκαιριού, εκτός από μήνας που αναγεννιέται η φύση, είναι και ο μήνας που ανθίζουν οι λαϊκές συνειδήσεις. Εργατική Πρωτομαγιά, ημέρες απεργιών και καταλήψεων το 1968 στην κοινωνική εξέγερση στη Γαλλία, ημέρες απεργιών στην Ελλάδα του 2010 συνθέτουν το σκηνικό των ημερών του Μαΐου.

Οι εργαζόμενοι του Σικάγο διεκδίκησαν το οκτάωρο, οι φοιτητές του Παρισιού διεκδίκησαν βασικά κοινωνικά δικαιώματα και την πτώση της κυβέρνησης Ντε Γκολ. Οι Έλληνες οφείλουμε να διεκδικήσουμε την επιστροφή των κλεμμένων μας ονείρων, την παύση της δηλητηρίασης των συνειδήσεων μας και την κατάργηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Δε μιλώ μόνο για πτώση της κυβέρνησης, αλλά για πλήρη κατάρρευση και για ευθανασία ενός κλινικά νεκρού πολιτικού συστήματος. Οι εργαζόμενοι ορθότατα διεκδικούν τα αδίκως αφαιρούμενα δικαιώματα τους. Το ζήτημα δεν είναι, όμως, μόνο οικονομικό. Δεν είναι οι μειωμένοι μισθοί, τα κομμένα δώρα, η αυξημένη φορολογία και η ακρίβεια τα μόνα προβλήματα των Ελλήνων. Αυτά αφορούν την οικονομική μας κατάσταση.. Εκτός από αυτήν βάλλεται και η πνευματική μας κατάσταση. Γινόμαστε έρμαια ενός παρακμασμένου πολιτικού συστήματος που αποτρέπει τα όνειρα και καταπατά τις συνειδήσεις.. Κι ένας λαός χωρίς όνειρα είναι ένας λαός χωρίς μέλλον.

Την οικονομική στενότητα μπορώ να την αντέξω και να την υπομείνω. Δεν αντέχω και δεν ανέχομαι, όμως, να λαμβάνουν άλλοι άνθρωποι αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μου και το μέλλον μου. Επιτρέψτε μου να θέλω να το καθορίσω μόνος μου αυτό..

Για το σημερινό περιστατικό στη Marfin μόνο δύο πράγματα μπορώ να πω.. Θέλω να εκφράσω τη θλίψη μου για το τέλος των τριών αυτών ανθρώπων γιατί η πραγματική δολοφονία δε συγκρίνεται με την πνευματική δολοφονία. Δεν πρέπει όμως να σταθούμε εκεί.. Το περιστατικό αυτό είναι ένα μεμονωμένο γεγονός κι όχι το φαινόμενο. Το φαινόμενο είναι ο βιασμός των ψυχών μας και η δολοφονία της σκέψης μας με ένοχους τους γνωστούς-γνωστούς.