Πόσοι πόλεμοι πρέπει να γίνουν ακόμα για να καταλάβουν όλοι οι άνθρωποι ότι η ειρήνη, η ομόνοια κι η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα; Πόσες ανθρώπινες ζωές πρέπει να χαθούν στο βωμό πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων για να μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε την ειρήνη; Δυστυχώς, πόλεμοι θα γίνονται και ζωές θα χάνονται πάντα μιας και η φύση των ανθρώπων είναι τέτοια («έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ή» όπως είπε κι ο Θουκυδίδης).
Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε τη Βόρεια και τη Νότια Κορέα στο χείλος της πολεμικής σύρραξης. Σήμερα το Ισραήλ με τη Τουρκία ήρθαν σε πολιτική ρήξη, μετά την πράξη των Ισραηλινών ειδικών δυνάμεων να εκτελέσουν Τούρκους -και όχι μόνο- ακτιβιστές που σκόπευαν να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στην Παλαιστίνη. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί Casus Βelli. Ας ελπίσουμε βέβαια πως δε θα γίνει τίποτα γιατί η βία δεν ξεπληρώνεται και δε διορθώνεται με βία.
Η γενοκτονία των Παλαιστινίων, όμως, πότε θα σταματήσει; Γιατί περί γενοκτονίας πρόκειται.. Εξήντα δύο χρόνια τώρα τους έχουν καταδικάσει να ζουν στην έρημο και τους οδηγούν μεθοδικά στον αφανισμό. Ξέχασαν, μήπως, οι Ισραηλινοί για ποιο λόγο ιδρύθηκε το κράτος τους στη συγκεκριμένη περιοχή και υπό ποιες συνθήκες; Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου οι εβραίοι της Ευρώπης εξαναγκάστηκαν σε μετανάστευση και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την ήπειρο. Ο λόγος; Τα αντισημιτικά πογκρόμ των Ναζί που είχαν προηγηθεί μερικά χρόνια πριν.. Γιατί όμως καταδικάζουν στην ίδια μοίρα τους Παλαιστίνιους που στο κάτω κάτω κατοικούσαν στην περιοχή για αιώνες; Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις των στρατοπέδων συγκεντρώσεως ξεχάστηκαν γρήγορα απ’ ότι φαίνεται.
Το σημερινό περιστατικό κατάφερε να μας υπενθυμίσει πως η παγκόσμια ειρήνη, η Pax Americana δηλαδή, κοντεύει να πάει περίπατο. Ξεχάσαμε τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και ησυχάσαμε. Το Ισραήλ είναι τώρα στην επικαιρότητα.. Τους τελευταίους μήνες οι Αμερικάνοι εκτελούν Ιρακινούς υποψήφιους(!) τρομοκράτες χωρίς καν να τους περάσουν από δίκη ˙ αυτό δε «διέρρευσε» όμως στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Σήμερα, απλώς, βαφτίστηκαν οι ακτιβιστές τρομοκράτες και η εκτέλεση έγινε κανονικά. Το θέμα είναι ως πότε οι λαοί θα σιωπούν, θα ξεχνούν και θα υπομένουν.
Ο ΟΗΕ απ’ τη μεριά του τηρεί ουδέτερη στάση με επικριτικούς τόνους. Δεν αρκεί αυτό.. Χρειαζόμαστε μια παρέμβαση αλά Ίμια για να λήξει το ζήτημα. Πρέπει να αρθεί ο αποκλεισμός της Γάζας, να απελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι ακτιβιστές και να λυθεί, επιτέλους, το Παλαιστινιακό ζήτημα. Αυτοί που το δημιούργησαν το πρόβλημα έχουν τον τρόπο και τα μέσα να το λύσουν μόνοι τους.. Ας το θάψουν, πια, το τόμαχωκ του πολέμου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου